-
1 nic
nic [ɲiʦ̑]I. pron1) ( żadna rzecz)nie chcieć o \niczym słyszeć von etw nichts hören wollen2) ( podmiot zdań przeczących) nichts\nic ich nie łączy sie verbindet nichts\nic [ lub \niczego] im nie brakuje es fehlt ihnen nichts\nic a \nic mi to nie mówi das sagt mir überhaupt nichtsto \nic nie pomoże das hilft überhaupt nicht4) to nie ma \nic do rzeczy das hat nichts zur Sachenie mieć \nic do stracenia nichts zu verlieren haben\nic dziwnego kein Wunder\nic podobnego nichts dergleichenktoś jest \niczego sobie jd ist in Ordnungbyć do \niczego nichts taugencoś skończyło się [ lub spełzło] na \niczym etw hat sich +akk in nichts aufgelöst, etw ist im Sande verlaufen\nic nie szkodzi [das] macht nichtswszystko na \nic alles umsonst\nic ci po tym das nützt dir nichtsmieć kogoś za \nic jdn für ein Nichts halten ( fam)za \nic w świecie für nichts in der Welt\nic mi nie jest mir geht es gutto \nic, że [się nie udało] macht nichts, dass [es nicht geklappt hat]tyle co \nic so gut wie gar nichts\nic z tego daraus wird nichts\nic a \nic ganz und gar nichts
См. также в других словарях:
nic — n, D. niczego, C. niczemu, NMs. niczym 1. zaimek przeczący «żadna rzecz» a) «nic jako określenie orzeczenia» Nie chcieć słyszeć o niczym. O nic nie dbać. Niczym się nie przejmować. Na niczym mi nie zależy. Nie mieć niczego więcej do roboty. Nie… … Słownik języka polskiego
